بارزترين آثار سطحي خورشيد، لكّه ها Sunspots هستند كه به صورت پراكنده و نابهنگام بر سطح خورشيد يا رخشان كره پديدار مي شوند. در حدود 2000 سال قبل چيني ها، ژاپني ها و كره اي ها به وجود آن ها پي بردند ولي تصور مي كردند آن ها اجرامی تیره و سرگردان بین ما و خورشید هستند كه ارتباطي با خورشيد ندارند. تا اين كه در سال 1610 ميلادي گالیلئو گاليله، ستاره شناس مشهور ايتاليايي با نخستين تلسكوپ نجومی، لكّه هاي خورشيد را رصد و بررسي كرد و پي برد كه لكّه ها واقعاً متعلق به خورشيد هستند و خورشيد نيز چرخش دارد. اکثر لکّه ها عمری کم تر از یک روز دارند ولی لکّه های بزرگ تر می توانند تا70 روز نیز دوام بیاورند. دمای سطح درخشان خورشید یا رخشانکره 6000 درجه است ولی لكّه ها دمايي كم تر دارند (4300 تا 5200 درجه سانتیگراد) به همبن دليل تيره ديده مي شوند. تعداد لكّه ها در دوره هاي زماني 11 ساله كم و زياد مي شود (از چند عدد تا بيش از 400 عدد) هر لكّه مي تواند هزار تا صدها هزار كيلومترمربع وسعت داشته باشد. اکثر لکّه ها وسعتي بيشتر از کل كره ی زمين دارند. لکّه های بزرگ خورشید را مي توان به راحتی با چشم غيرمسلح (البته با فيلتر مناسب) مشاهده کرد. فعاليت مغناطيسي در ناحيه لكّه ها به قدري شديد است (حدود 100 تا 4000 گاوس در مقایسه با 0.5 گاوس زمین) كه گاهي اوقات با ایجاد طوفان های عظیم مغناطیسی موجب اختلالات راديويي در صنایع مخابراتی، ماهواره ای و ... مي شوند.
نكته بسیار مهم: هيچ گاه نبايد بدون فيلتر مناسب به خورشيد نگاه كرد.








لینک دسترسی به جدیدترین تصاویر سطح خورشید و موقعیت لکه ها در حال حاضر:
http://sohowww.nascom.nasa.gov/data/realtime/hmi_igr/512/latest.jpg

http://sohowww.nascom.nasa.gov/data/realtime/realtime-update.html

http://lunaf.com/sun/soho/